Nova geološka istraživanja ukazuju na to da je jezgro Zemlje bogato zlatom koje „curi“ kroz plašt i dolazi do Zemljine kore. Ova otkrića došla su iz studije izotopa pronađenih u vulkanskoj steni koja je izlivila iz dubina ispod litosfere, a rezultati su objavljeni u naučnom zborniku Nature.
Geohemičar Nils Mesling sa Univerziteta u Getingenu u Nemačkoj ističe da su podaci pokazali kako materijal iz jezgra, uključujući zlato i druge dragocene metale, odlazi u plašt iznad. „Kada su naši rezultati stigli, shvatili smo da smo doslovno ‘pogodili zlato’!“ kaže Mesling. Iako je zlato dostupno u Zemljinoj kori, podaci sugeriraju da to predstavlja samo mali deo ukupne količine koju planeta poseduje. Više od 99% zlata dostižnog sa površine zapravo se nalazi u metalnom jezgru, a stručnjaci izračunavaju da bi to zlato moglo da prekrije sve kopnene površine debljinom od 50 centimetara.
Spoljno jezgro Zemlje počinje na dubini od oko 2.900 kilometara, dok je centar planete u proseku udaljen oko 6.400 kilometara od površine. Istraživači veruju da su teški elementi, uključujući zlato, potonuli kroz mekano unutrašnje jezgro tokom formiranja planete. Ovaj proces, poznat kao „gvozdena katastrofa“, doveo je do zaključaka da su meteori dodatno doneli zlato i teške metale u Zemljinu koru.
Unatoč prisutnosti dragocenih metala na površini, pitanje o tome koliko od njih potiče iz jezgra, a koliko iz svemira, ostalo je neodgovoreno. Međutim, nova istraživanja koriste izotope dragocenog teškog metala rutenijuma kao metodu analize. Razlike u izotopu rutenijuma u Zemljinom jezgru i na površini su minimane, ali Mesling i njegov tim su razvili tehnike koje omogućuju da ih razdvoje.
Korišćenjem uzoraka rutenijuma iz vulkanskih stena na Havajima, istraživači su otkrili višak rutenijuma-100, izotopa koji potiče iz jezgra. Ovo otkriće sugeriše da svi siderofilni elementi, uključujući zlato, dolaze iz jezgra. Siderofilni elementi su oni koji su potonuli u jezgro kada je Zemlja bila u mladosti i potpuno rastopljena.
Iako je jasno da zlato ne curi u znatnim količinama, ovo otkriće može promeniti način na koji razumemo procese unutar Zemlje i drugih stena planeta. Mesling ukazuje da ovo istraživanje može imati značaj i za druge stene poput Marsa, kao i za razumevanje geoloških procesa.
Zanimljivo, nove tehnike istraživanja ukazuju na to da jezgro nije tako izolovano kako se nekada mislilo. Prema geohemičaru Matijasu Vilboldu, prikupljeni podaci pokazuju da ogromne količine materijala iz plašta – od nekoliko stotina kvadriliona metričkih tona stena – dolaze sa granice između jezgra i plašta, penjući se ka površini i formirajući okeanska ostrva poput Havaja.
Istraživanje se nastavlja, a sa svakim novim otkrićem, otkrivena su nova saznanja o samoj našoj planeti. Iako nije moguće lako doći do zlata koje dolazi iz jezgra, nova spoznaja o geološkim procesima može otvoriti vrata za dalja istraživanja i razumevanje bogatstva koje leži duboko unutar Zemlje. Ova saznanja takođe mogu uticati na buduće geološke studije i ekološke projekte, kao i na važne zakonske i ekonomske aspekte vezane za rudarstvo i eksploataciju prirodnih resursa. Zemlja, kao i uvek, čuva svoja bogatstva, dok nauka pokušava da pronađe načine da ih istraži i razume.
