Istraživanje australijskog Instituta za medicinska istraživanja QIMR Berghofer otkrilo je značajne razlike u genetskim varijantama povezanim sa depresijom između žena i muškaraca. Prema rezultatima, pronađeno je 16 genetskih varijanti koje su specifične za žene i osam koje se povezuju s muškarcima, što sugeriše da žene imaju veći genetski rizik od razvoja depresije.
Ova studija, objavljena u časopisu Nature Communications, pokazuje da su mnoge od genetskih varijanti zajedničke za oba pola, ali istovremeno ukazuje na to da postoji veći rizik kod žena, što može biti uzrokovano varijantama koje su specifične samo za njih. To je potvrdila i istraživačica Britani Mičel iz laboratorije za genetsku epidemiologiju QIMR Berghofer, koja je naglasila da je poznato da žene dvostruko češće pate od depresije tokom svog života u poređenju s muškarcima.
Ovaj nalaz ima velike implikacije za razumevanje depresije kao poremećaja. Do sada su mnoge studije fokusirale na biološke, psihološke i društvene aspekte depresije, međutim, istraživanje genetskih faktora može doprineti razvoju boljih terapijskih strategija i personalizovanih pristupa lečenju. Razumevanje genetskih predispozicija može otvoriti nova vrata u prevenciji i lečenju depresije, naročito kod žena koje su na višem riziku.
Osim toga, rezultati istraživanja potencijalno ukazuju na potrebu za diferenciranim pristupom u kliničkim praksama. S obzirom na to da su žene fiziološki i genetski drugačije, pristupi lečenju bi trebalo da se prilagode specifičnim potrebama i rizicima koji su identifikovani kod žena. Ovo može uključivati promene u farmakoterapiji, psihoterapijskim pristupima ili pomacima u načinu snalaženja sa stresom.
Sadnji temelj za dalja istraživanja, naučnici su istakli važnost uključivanja više ženskih subjekata u buduće studije kako bi se bolje razumeli genetski i epigenetski uzroci depresije. Dosadašnja istraživanja često su imala manji broj žena u svojim uzorcima, što može dovesti do potencijalnog iskrivljenja rezultata i uvidima.
Zanemarivanje genetskih faktora ne bi bilo konstruktivno, kažu stručnjaci. Iako je jasno da okruženje i životne okolnosti igraju ključnu ulogu u razvoju mentalnih poremećaja, postoji potreba da se razumiju i biološke osnove kako bi se stvorila sveobuhvatna slika. Ovo istraživanje naglašava da se depresija ne može svesti samo na socijalne faktore već je vitalno uzeti u obzir i genetsku predispoziciju.
U istom kontekstu, pomenuta studija otvara vrata za razmatranje i drugih mentalnih poremećaja koji bi možda mogli imati slične genetske osnove. Poremećaji kao što su anksioznost ili bipolarni poremećaji mogli bi, budući da su deo šireg spektra mentalnog zdravlja, imati genetske aspekte koji su specifični za pol. Ovo je posebno važno u svetlu nedavne svetske krize mentalnog zdravlja, koja je izazvana pandemijom COVID-19 i ekonomskim previranjima.
Kako se istraživanja nastavljaju, ključna poruka ostaje da mentalno zdravlje ne može biti shvaćeno ni iz jednog ugla, već je potrebno pristupiti ovom kompleksnom problemu iz više perspektiva. Povezivanje genetskih istraživanja sa sociokulturnim aspektima može dodatno obogatiti naše razumevanje depresije i potencijalno unaprediti način na koji se leče i prevencija mentalnih poremećaja.
Na kraju, istraživanja poput ovog su korak napred u razumevanju složenosti ljudskog zdravlja i važnosti personalizovanog pristupa. Dok se znanje o genetskim varijantama širi, očekuje se da će se razvijati i strategije koje će omogućiti ženama da dobiju adekvatniju podršku u borbi sa depresijom.
