Radojica Bošković, istaknuti crnogorski književnik i značajan kulturni stvaralac, preminuo je 20. marta 2023. godine. Njegova sahrana obavljena je u krugu porodice u rodnom Paviom Polju, a vest o njegovom odlasku je duboko potresla kulturnu zajednicu Crne Gore. Rođen 1947. godine, Bošković je tokom svog života ostavio neizbrisiv trag u književnosti i kulturi, a njegovo delo će ostati urezano u kolektivnoj svesti.
Obrazovanje Radojice Boškovića počelo je u njegovoj rodnoj opštini, gde je završio gimnaziju u Bijelom Polju. Nakon toga, nastavio je studije na Filološkom fakultetu u Beogradu, što mu je omogućilo da usavrši svoje znanje i veštine u oblasti književnosti. Tokom svoje karijere, Bošković je radio kao profesor u bjelopoljskoj gimnaziji „Miloje Dobrašinović“. Na ovom mestu, prenosio je svoje znanje i ljubav prema književnosti među generacijama mladih ljudi, ostavljajući vidljiv trag na obrazovanju mnogih umetnika. Nakon toga, stekao je penziju kao glavni i odgovorni urednik podgoričke „Književne revije“, gde je još više doprineo razvoju i afirmaciji crnogorskog književnog stvaralaštva.
U Bogati svojoj biografiji, Radojica Bošković je bio dobitnik brojnih nagrada i priznanja. Među izuzetnim priznanjima, posebno se izdvaja Trinaestojulska nagrada, koja se dodeljuje za izuzetna postignuća u literaturi. Takođe, bio je dobitnik nagrade „Risto Ratković“, a uz to je dobio i Orden sa zlatnim vijencom, Nagradu „3. januar“ i Povelju grada Kraljeva. Ova priznanja nisu samo odraz kvaliteta njegovog rada, već i priznanje njegovog značaja unutar crnogorske kulture. Status istaknutog kulturnog stvaraoca, koji mu je dodeljen, označava ga kao jednog od vodećih umetnika čija dela imaju poseban značaj za kulturu Crne Gore.
Književno stvaralaštvo Radojice Boškovića obuhvata raznovrsne teme i stilove. Autor je više knjiga pesama, među kojima se izdvajaju dela kao što su „Gluva kuća“ (1970), „Tajno govorenje“ (1975), „Početak zaborava“ (1978) i „Ovdje je sve u redu“ (1986). Njegova poezija često istražuje ljudske emocije, životne situacije i prirodu, a kroz svoja dela uspeo je da prenese duboke misli na pristupačan način. Pored poezije, Bošković je takođe napisao tri knjige za decu i tri dramska teksta. Njegova drama „Vražje verige“, koja je izvedena 1972. godine u Crnogorskom narodnom pozorištu, dodatno naglašava njegovu svestranost i sposobnost da piše u različitim književnim formama.
Takođe, priredio je dve antologije, „Savremena crnogorska poezija“ (1975) i „Savremena crnogorska proza“ (1995), koje su doprinele širenju i popularizaciji crnogorske književnosti. Njegova knjiga eseja „Od teme do teme“ pokazuje njegovu sposobnost analize i refleksije, kao i duboko razumevanje književnog stvaralaštva.
Radojica Bošković će ostati upamćen kao ključna figura crnogorske književnosti. Njegova dela ne samo da su obeležila kulturnu scenu njegove zemlje, već će se i dalje čitati, analizirati i učiti. Njegov doprinos književnosti i obrazovanju, kao i njegova neumorna strast prema književnosti, učinili su ga jedinstvenim stvaraocem. U njegovoj poeziji, prozi i drami, čitaoci će i dalje nalaziti inspiraciju i mudrost, dok će njegovo nasleđe nastaviti da živi kroz kreativne umove i ljubitelje književnosti u Crnoj Gori i šire. Boškovićeva smrt nije samo gubitak za porodicu i prijatelje, već i za celokupnu kulturnu zajednicu koja će dugo imati potrebu da se seća njegovog rada i srčanosti koju je donosio u svet književnosti.
