Preminuo je Zdenko Botić, legendarni pozorišni umetnik i penzionisani dramski prvak HNK „Ivana pl. Zajca“ u Rijeci. Njegova smrt označava kraj jedne erе, jer je Botić decenijama bio ključni deo riječkog dramskog ansambla, ostavljajući neizbrisiv trag u hrvatskom glumištu. Njegova posvećenost pozorištu i nesvakidašnji talent učinili su ga simbolom ne samo Rijeke, već i celokupnog hrvatskog pozorišnog sveta.
Botić je rođen 9. septembra 1946. godine u Zenici. Tamo su mu bili pozorišni počeci; započeo je svoje glumačko putovanje u Pionirskom pozorištu, a zatim je nastavio u Narodnom pozorištu u Zenici. Njegovo obrazovanje je krunisanjem diplome na Akademiji dramske umetnosti u Zagrebu, što mu je omogućilo da razvije raznovrsne glumačke veštine i započne zapaženu karijeru.
Godine 1972. postaje član Hrvatske drame HNK „Ivana pl. Zajca“. Njegova prva veća uloga, koja je odmah privukla pažnju kritike, dogodila se 1974. godine u Molièreovim „Učenim ženama“. Od tada pa do kraja svog života, Botić je bio duboko posvećen riječkom pozorištu, doprinoseći mu na različite načine, a njegove uloge su često postajale ikonične.
Tokom svoje bogate karijere, Zdenko je ostvario niz impresivnih i nezaboravnih uloga. Među najistaknutijima su Despot u predstavi „Vježbanje života“ i Đuka u komadu „Komšiluk naglavačke“. Ova poslednja uloga ga je 2003. godine donela Nagradu hrvatskog glumišta, priznanje koje se dodeljuje za izuzetne umetničke doprinose. Takođe je nagrađen kao Porfirij Petrovič u Dostojevskom „Zločinu i kazni“, a posebnu nagradu „Fabijan Šovagović“ dobio je za svoj rad u Goldonijevoj „Oštarici“.
U 1976. godini dobio je nagradu Večernjeg lista za najpopularnijeg glumca, što dodatno govori o njegovoj popularnosti među publikom. Njegova poslednja nagrada, Nagrada za životno delo Grada Rijeke, dodeljena mu je 2018. godine, u znak priznanja za dugogodišnji doprinos pozorišnoj umetnosti. Poslednju ulogu na sceni ostvario je 2015. godine, igrajući Vincenta u predstavi Olje Lozice.
Botić nije bio poznat samo po svojim ulogama u HNK, već je ostavio značajan trag i u HKD teatru, gde je posebno zapamćen kao gospodin Martin u Joneskovoj „Ćelavoj pevačici“. Takođe je obavljao funkciju direktora Pionirskog kazališta u Rijeci od 1982. do 1985. godine, gde je režirao više predstava i doprineo razvoju pozorišne umetnosti.
Njegova posvećenost glumi nije se ograničila samo na pozorište; Botić je takođe učestvovao u filmskim i televizijskim projektima, gde je takođe ostavio značajan pečat. Njegov rad na televiziji i filmu doprineo je popularizaciji kulture i umetnosti u Hrvatskoj.
Iako je pozorišna umetnost prolazna, Zdenko Botić ostavlja neizbrisiv trag u sećanju svih koji su imali privilegiju da ga gledaju. Njegova uloga u oblikovanju pozorišta u Rijeci i celoj Hrvatskoj neće biti zaboravljena. Ovaj talentovani umetnik zauzima trajno mesto u istoriji hrvatskog glumišta i u srcima njegovih obožavalaca. Botić se može smatrati jednim od stubova hrvatskog pozorišta, a njegovo ime će živeti zauvek kroz dela i uspomene koje je ostavio za sobom. Njegovo nasleđe živi kroz umetnički duh koji je uspeo preneti na generacije koje dolaze, inspirišući nove glumce i pozorišne radnike da slede njegovo primer.
