Nova studija koju su vodili australijski matematičari dovodi u pitanje staru izreku da bi majmun koji bi nasumično pritiskao dirke na pisaćoj mašini, uz beskonačno vrijeme, na kraju napisao kompletna djela Vilijama Šekspira. Ovaj koncept poznat kao „teorema beskonačnog majmuna“ korišten je kao objašnjenje principa slučajnosti i vjerovatnoće. Međutim, nova studija je pokazala da bi vreme potrebno majmunu da replicira Šekspirova dela bilo duže od životnog veka svemira.
Studija vođena istraživačima iz Sidneja, Stiven Vudkok i Džej Faleta, analizirala je mogućnosti jednog majmuna i napravila proračune bazirane na globalnoj populaciji čimpanzi. Rezultati su pokazali da čak i uz angažovanje svih čimpanzi na svetu, ne bi mogli replicirati Šekspirova dela do kraja postojanja svemira.
Istraživanje je otkrilo da bi šansa da jedna šimpanza uspešno otkuca reč „banana“ bila pet odsto tokom svog života. Šansa da konstruiše nasumične rečenice poput „ja sam šimpanza, dakle postojim“ iznosi jedan prema deset miliona milijardi milijardi.
Studija je utvrdila da čak i uz poboljšanu brzinu kucanja ili povećanje populacije čimpanzi, rad majmuna ne bi bio održiv za razvoj pisanih radova. Proračuni u studiji baziraju se na teoriji toplotne smrti svemira, prema kojoj se svemir nastavlja širiti i hladiti dok sve u njemu umire i nestaje.
Unatoč nazivu, toplotna smrt bi zapravo bila spora i hladna. Ako se ovaj scenario ostvari, sve što postoji u svemiru će se raspasti i nestati. Nova studija nudi nova saznanja o vjerovatnoći i slučajnosti te dovodi u pitanje popularnu izreku o majmunu i pisaćoj mašini.
Pratite nas na našim društvenim mrežama za više informacija i aktuelnosti.
