Jelena Hadžibrzaković, kćerka hadži Brzaka i supruga beogradskog trgovca hadži Tome, nije dobila zasluženu pažnju u istoriji, iako je njen život bio ispunjen važnim događajima. S obzirom na to da je bila majka šestoro dece, od kojih su se svi muževi udali za ministre u Vladi Kraljevine Srbije, svaki zajednički obrok u njenoj kući bio je prilika za raspravu o značajnim državnim pitanjima.
Porodica hadži Tome je tokom druge polovine 19. veka bila jedna od najuglednijih. Poreklom iz Melnika, Bugarska, Hadžibrzakovi su se preselili u Zemun, gde su tokom 19. veka postali ugledni trgovci, posedujući više nekretnina, među kojima je najpoznatija kafana „Kod divljeg čoveka“. U ovoj kafani je, pre oslobođenja Beograda od Turaka, boravio i srpski vojvoda Cincar Janko.
Hadži Toma, rođen 1796. godine kao Toma Opulus, dobio je naziv „hadži“ nakon hadžiluka u Jerusalimu. U Beograd je došao bežeći od svoje maćehe. Svoj život započeo je kao kožar, a ubrzo se oženio Jelenom Hadžibrzaković. Njihova kuća, koja se nalazila blizu kafane „Znak pitanja“, postala je centar okupljanja uglednih ličnosti.
Mladi par se preselio u Savamalu, gde je hadži Toma otvorio radnju. Njihovo sedmoro dece, sinovi Nikola i Svetozar i kćeri Sofija, Danica, Mileva i Marija, sticali su ugled i bogatstvo njihovih roditelja. Ubrzo su se pred kćerima okupljali mladići iz uglednih porodica koji su tražili partnerke među Hadžibrzakovićima, što je dodatno jačalo društveni status porodice.
Tokom 19. veka, brakovi su često sklapani iz interesa. Jelenin sin Nikola oženio se Hristinom iz porodice profesora iz Novog Sada, dok se Svetozar oženio Katarinom German, koja je potekla iz porodice bankara. Najistaknutiji zet, Jovan Ristić, bio je ministar inostranih poslova i jedan od najmoćnijih državnika Srbije 19. veka. Njegov brak sa Sofijom Hadžibrzaković otvorio mu je vrata političkih krugova i ubrzo je postao važan državni funkcioner.
Nakon Berlinskog kongresa 1878. godine, Ristić je značajno doprineo sticanju teritorijalnih prava Srbije. Njegova sposobnost da se nosi sa pritiscima Beča i Rusije bila je izvanredna, a rezultati su bili povoljni za Srbiju, koja je dobila četvrtinu veće teritorije. U braku sa Sofijom, Ristić je imao petoro dece.
Sofijina sestra Danica udala se za Filipa Hristića, kasnijeg predsednika vlade, koji je takođe bio iz ugledne porodice. Njihova deca uključivala su ćerku i tri sina. Mileva, druga kći Jeleninog i hadži Tomina, udala se za Radivoja Milojkovića, političara i bivšeg predsednika vlade, dok se najmlađa kći Marija udala za generaala Antonija Bogićevića, što je doprinelo daljem jačanju porodičnih veza sa dinastijom Obrenović.
Značaj porodice Hadžibrzaković ne može se podceniti, jer su njihova deca, kroz brakove s moćnim ličnostima, postigla veći društveni ugled i uticaj. Priče o porodici, iako manje poznate, pokazuju kako su veze u 19. veku oblikovale politički pejzaž Srbije i stvorile temelje za buduće generacije. Istorija Jeleninog doma ostaje fascinantan primer kako su pojedinci oblikovali sudbinu nacije kroz svoje porodične i političke veze.
