Vojislav Bubiša Simić, ugledni srpski muzičar, kompozitor i dirigent, preminuo je danas u 102. godini života. Njegova smrt predstavlja gubitak za muzičku scenu Srbije i regiona, s obzirom na njegov bogat i značajan doprinos muzici kroz decenije rada.
Simić je bio poznat kao nekadašnji predsednik Udruženja kompozitora Srbije i Udruženja džez muzičara Srbije. Njegovo nasleđe se ne može sagledati bez spominjanja njegovog doprinosa razvoju džez muzike u Srbiji. Tokom posleratnog perioda, osnovao je amaterski džez orkestar „Dinamo“, koji je bio prvi big bend u zemlji. Ovaj orkestar postavio je temelje za budući uspeh mnogih muzičara i imao ključnu ulogu u popularizaciji džez muzike među širim auditorijumom.
U periodu između 1953. i 1985. godine, Simić je bio dirigent Džez orkestra RTV Beograd, sa kojim je proputovao većinu Evrope. Tokom svoje karijere, orkestar je postigao mnoge zapažene uspehe, a najznačajniji je bio osvajanje prve nagrade na džez festivalu u Žuan le Penu u Francuskoj 1960. godine. Ovi uspesi su doprineli jačanju pozicije Beograda kao značajnog centra za džez muziku.
Pored toga, Simić je dugi niz godina bio gost-dirigent Pozorišta na Terazijama. Njegova sposobnost da kombinuje različite muzičke stilove omogućila mu je da vodi i horove kao i simfonijske orkestre, što govori o njegovoj svestranosti i talentu. Osim dirigovanja, Simić se bavio i pisanjem – njegovi stručni članci o muzici, muzičke kritike i putopisne reportaže ostavili su dubok trag u muzičkoj literaturi.
Kreativni opseg Vojislava Bubiše Simića bio je širok. Napisao je mnoge kompozicije različitih žanrova, pokrivajući širok spektar muzičkih stilova. Njegova dela su često isticala bogatstvo srpske muzičke tradicije, ali su takođe uključivala i uticaje modernih muzičkih pravaca.
Simić je bio laureat mnogih prestižnih nagrada i priznanja. Nosilac je Ordena rada sa zlatnim vencem i Ordena Zasluge za narod sa srebrnim zracima. Takođe je osvojio Zlatni beočug grada Beograda, nagradu za životno delo RTV Srbije, Nagradu za životno delo na džez festivalu „Nishwille“ i Oktobarsku nagradu grada Beograda. Ove nagrade svedoče o njegovom značaju i posvećenosti muzici, kao i o njegovom uticaju na kulturu i umetnost u Srbiji.
U svojim kasnijim godinama, Simić se posvetio i književnosti, objavljujući dela kao što su „Susreti i sećanja“ (2005), „Veselo putovanje“ (2007) i „Sentimentalno putovanje“ (2011). Ove knjige ne samo da osvetljavaju njegov umetnički put, već pružaju i uvid u njegove lične doživljaje i refleksije na muzički svet u kojem je delovao.
Vojislav Bubiša Simić ostavio je neizbrisiv trag u srpskoj muzici, postavljajući temelje koje će buduće generacije muzičara moći da grade. Njegovu ostavštinu prepoznaće i poštovati mnogi koji dolaze posle njega, dok će njegov doprinos muzici ostati inspiracija za stvaraoce i ljubitelje muzike. Njegova strast za muzikom i posvećenost razvoju umetničke scene u Srbiji zadržaće mesto u kolektivnoj svesti naroda.
U vreme kada se muzikom sve više preuzima komercijalni pristup, Simićeva posvećenost umetnosti, autentičnosti i inovacijama služiće kao podsticaj za sve one koji se bave muzikom. Njegov lik i delo će zauvek ostati urezani u pamćenje ljubitelja muzike širom sveta.
