Vojislav Bubiša Simić, jedan od najistaknutijih srpskih muzičara, napustio nas je u 101. godini života. Rođen 1924. godine u Beogradu, Simić je postao prepoznatljiv po svom doprinosu muzici kao kompozitor i dirigent. Njegovo obrazovanje započelo je u Drugoj muškoj gimnaziji, a nastavljeno na Muzičkoj akademiji, gde je diplomirao na Fakultetu muzičke umetnosti.
Nakon Drugog svetskog rata, Simić je osnovao amaterski džez orkestar „Dinamo“, koji je bio prvi big bend u Srbiji, čime je otvorio vrata popularnosti džez muzike u regionu. Tokom svoje bogate karijere, od 1953. do 1985. godine, bio je dirigent Džez orkestra RTV Beograd. Ovaj ansambl je pod njegovim vođstvom postigao izvanredne rezultate, uključujući i prvu nagradu na džez festivalu u Žuan le Penu u Francuskoj 1960. godine. To je bio jedan od njegovih najvećih uspeha koji je značajno doprineo popularizaciji džez muzike u bivšoj Jugoslaviji i šire.
Pored dirigentskog rada, Simić je imao značajnu ulogu kao stalni gost-dirigent u Pozorištu na Terazijama. Njegovo znanje i veštine nisu se završavali samo na žanrovima koje je popularizovao; dirigovao je i simfonijskim orkestrima i horovima, pokrivajući širok spektar muzičkih stilova. Njegov rad se nije ograničavao samo na praksu u orkestra; bio je i plodonosan pisac, objavljujući stručne članke o muzici, muzičke kritike, a čak i putopisne reportaže.
Simićeva kompozitorska zaostavština uključuje mnoštvo dela različitih žanrova, od klasične muzike do džez kompozicija. Kao vođa Udruženja kompozitora Srbije, kao i predsednik Udruženja džez muzičara, Simić je imao ključnu ulogu u organizaciji i podršci muzičkom životu Srbije. Njegov doprinos muzikologiji i umetnosti prepoznat je kroz razne nagrade. Nosilac je Ordena rada sa zlatnim vencem i Ordena Zasluge za narod sa srebrnim zraci.
Osvojio je mnoge nagrade tokom svoje karijere, uključujući Zlatni beočug grada Beograda, nagradu za životno delo RTV Srbije, kao i nagradu za životno delo na džez festivalu „Nishwille“. Njegovi doprinosi muzici i umetnosti bili su nagrađeni i Oktobarskom nagradom grada Beograda. Njegov rad ostavio je dubok trag ne samo u srpskoj muzici, već i u širem kulturnom kontekstu regiona.
Kao autor, Simić je objavio nekoliko knjiga, među kojima su „Susreti i sećanja“ (2005), „Veselo putovanje“ (2007) i „Sentimentalno putovanje“ (2011). Ove knjige i dalje inspirišu buduće generacije umetnika i muzičara, nudeći uvid u njegov bogat život i iskustva. Njegovo pisanje je bilo prožeto ljubavlju prema muzici i željom da podeli svoja iskustva i saznanja sa drugima.
Miloš Bubiša Simić je bio više od samo muzičara; bio je prosvetitelj, vođa i mentor mnogim mladim umetnicima. Njegova posvećenost muzici i umetnosti inspirisala je mnoge koji su ga poznavali i radili sa njim. Njegova umetnička zaostavština će živeti kroz dela koja je stvorio i umetnike koje je inspirisao.
U svetu koji se brzo menja, Vojislav Bubiša Simić će zauvek ostati simbol posvećenosti, strasti i umetničkog stvaralaštva. Njegova smrt ostavlja prazninu u srcima mnogih muzičara i obožavatelja, ali njegovo nasleđe nastavlja da živi. Srpska muzika izgubila je jednog od svojih najvećih predstavnika, ali njegova muzika i njegov duh će zauvek ostati prisutni. са много знања и искуства, завршавајући кратак преглед његовог живота и уметности. Njegovu posvećenost muzici, kreativnosti i mentorstvu nikad ne možemo zaboraviti.
