Predsednik Srbije Aleksandar Vučić nedavno je istaknuo važnost činjenice da je rezoluciju o genocidu u Ruandi podržalo čak 74 zemalja, dok je kod rezolucije o Srebrenici podršku pružilo samo 18 ili 19 zemalja. Među zemljama koje su kosponzorirale rezoluciju o Srebrenici su Sjedinjene Američke Države, Nemačka, Britanija, Italija i Francuska. Vučić je naglasio da pojedinci već odgovaraju za zločine počinjene u prošlosti, ali da se pokušava nametnuti kolektivna krivica jednom narodu.
Naglasio je i da u predlogu rezolucije nisu navedena imena osoba koje su počinile zločine, već se radi o kolektivnoj osudi. Dodao je da se ovakvi pritisci vrše na Srbiju zbog njenog statusa suverene i nezavisne zemlje. Spekulirao je da bi takvi pritisci mogli biti povezani s odnosom Srbije prema Rusiji, pitanjem Kosova ili političkim odnosima s Istokom. Bez obzira na ishod glasanja o rezoluciji, Vučić je najavio da će Srbija nastaviti borbu za svoje interese i nastaviti s ekonomskim razvojem.
Rezolucija o genocidu u Ruandi je usvojena 1994. godine nakon masovnog ubijanja tutsi etničke manjine u Ruandi. Ova rezolucija osuđuje genocid koji se dogodio i obavezuje međunarodnu zajednicu na poduzimanje mjera kako bi se spriječili slični događaji u budućnosti. To je bio prvi put da se UN uskladila s definicijom genocida u međunarodnom pravu.
Rezolucija o Srebrenici, s druge strane, odnosi se na genocid koji se dogodio u gradu Srebrenici u Bosni i Hercegovini 1995. godine, kada su srpske snage ubile više od 8.000 bošnjačkih muškaraca i dječaka. Ova rezolucija osuđuje zločine počinjene u Srebrenici i traži pravdu za žrtve. Ipak, kao što je napomenuo Vučić, podrška ovoj rezoluciji je manja u usporedbi s rezolucijom o genocidu u Ruandi.
Kolektivna krivica jednog naroda nije samo nepravedna, već može imati i štetne posljedice po odnose između naroda i država. Podsjetimo se da je kolektivna krivica bila jedan od glavnih argumenata tijekom Drugog svjetskog rata protiv Židova, Roma i drugih manjina koje su žrtve nacističkog terora. Zbog toga je važno da se osude zločini i krivci za njihovu počinjenost, ali da se istovremeno poštuje nevinost i prava nedužnih.
Srbija se suočava s brojnim izazovima u svom okruženju, uključujući i pitanje Kosova, odnose s Rusijom i Zapadom te unutarnje političke probleme. Stoga je važno da se Srbija suoči s prošlošću i zločinima počinjenim u njeno ime, ali istovremeno da se brani od nepotrebnih pritisaka i manipulacija izvana.
U zaključku, važno je naglasiti da je osuda zločina i genocida nužna kako bi se spriječili slični događaji u budućnosti. Međutim, treba biti oprezan s kolektivnom osudom jednog naroda, jer to može dovesti do brojnih negativnih posljedica. Srbija treba nastaviti s borbom za svoje interese i razvoj, ali istovremeno treba raditi na pomirenju i suživotu s drugim narodima i državama u regiji i šire.
