Pre dvadeset godina, Kongres Sjedinjenih Američkih Država je naložio NASA-i da pronađe 90% asteroida u blizini Zemlje koji predstavljaju pretnju našoj planeti. Iako je postignut značajan napredak u identifikaciji ovih objekata koji orbitiraju oko Sunca i dolaze na udaljenost do 1,3 astronomske jedinice od Zemlje, istraživači sada sugerišu da bi moglo biti potrebno proširiti potragu. Astronomi su nedavno otkrili asteroide koji orbitiraju oko Venere, što predstavlja novu vrstu pretnje, objavljuje Science Alert.
Nova istraživanja imaju za cilj da istraže koliko ovih asteroida može „ko-orbitalirati“ oko Venere i kako ih efikasno detektovati. Ovi objekti mogu biti skrivene u sjaju Sunca, pa uspešnost posmatranja zavisi od trenutnog osvetljenja i pozicije planeta.
Istraživanje pod nazivom „Nevidljiva pretnja: procena rizika od sudara koje predstavljaju neotkriveni ko-orbitalni asteroidi Venere“ dostavljeno je časopisu Astronomy and Astrophysics, a glavni autor je Valerio Karuba sa Univerziteta Sao Paulo u Brazilu. U radu se navodi da je trenutno poznato dvadeset ko-orbitalnih asteroida Venere, koji su zaštićeni od bliskih susreta sa samom Venerom, ali ne i od mogućih sudara sa Zemljom.
Ko-orbitalni asteroidi Venere se klasifikuju kao potencijalno opasni asteroidi (PHA) ako imaju minimalni prečnik od oko 140 metara i približavaju se na manje od 0,05 astronomske jedinice od Zemljine orbite. Istraživači postavljaju pitanje: da li ovi asteroidi predstavljaju stvarnu opasnost za Zemlju? Njihova procena rizika uključuje analizu još neotkrivenih populacija ko-orbitalnih asteroida, kao i mogućnost da ih detektuju sa Zemlje ili iz svemirskih opservatorija.
Samo jedan od dvadeset poznatih asteroida ima „orbitalnu ekscentričnost“ ispod 0,38, što ukazuje na to da su asteroidi sa širim orbitama bliži Zemlji i lakši za otkrivanje. Nažalost, ovo može značiti da postoji mnogo više asteroida sa manjim ekscentricitetima koji su teže detektibilni. Neprikazivost ovih objekata izazivaju njihove nepredvidive orbite. Ko-orbitalni asteroidi Venere, prema autorima, imaju haotične putanje sa Ljapunovim vremenom od 150 godina, što znači da istraživanje jednog asteroida ne može dati preciznu predstavu o budućim putanjama.
Istovremeno, istraživači su simulirali različite orbitalne konfiguracije i testirali 26 „kloniranih“ asteroida kroz 36.000 godina, kako bi utvrdili rizik od sudara sa Zemljom. Uočili su da postoji opseg orbita sa ekscentričnošću manjom od 0,38, koja može predstavljati opasnost. Istraživanja su se takođe fokusirala na to da li se ovi asteroidi mogu posmatrati sa Zemlje.
Zbog sjaja Sunca, ovi objekti su vidljivi samo povremeno, posebno kada se nalaze na najbližoj tački Zemlji. Kombinacija ograničenja visine i solarne elongacije znači da su posmatranja ograničena na specifične periode tokom godine. Studija pokazuje izazove u detekciji ovih opasnih asteroida, te se predlaže slanje svemirskog broda u orbitu Venere kako bi se poboljšala njihova detekcija.
U slučaju da asteroid udari u Zemlju, potencijalna šteta može biti ogromna. Na primer, asteroid prečnika 150 metara mogao bi udariti u Zemlju sa snagom stotina megatona TNT-a, što je više od hiljadu puta jače od atomske bombe koja je bačena tokom Drugog svetskog rata. Prema autorima, ko-orbitalni asteroidi Venere sa niskom ekscentričnošću predstavljaju posebno težak izazov zbog poteškoća u njihovom praćenju.
Opservatorija Vera Rubin, koja će uskoro započeti sa redovnim posmatranjima, očekuje se da će detektovati mnoge asteroide, ali pronalaženje ko-orbitalnih asteroida Venere može zahtevati dodatne napore. Autori istraživanja ističu da bi posvećena posmatračka kampanja iz svemirskih misija blizu Venere mogla biti ključna za otkrivanje i mapiranje ovih „nevidljivih“ potencijalno opasnih asteroida.
