Kad hodam Beogradom, osećam da duva neka promaja. Beograd je mesto gde se susreću različite religije, civilizacije i putevi, stvarajući jedinstvenu atmosferu. Ovaj grad nosi teške terete istorije, ali upravo te promene čine ga prelepim. Prilikom hodanja kroz Beograd, kao kroz tunele, javljaju se raznolike slike prošlosti.
Stefanović govori i o kneginji Ljubici, čija je priča centralna u njegovom delu „Vodič kroz ljubavnu istoriju Beograda“. Ona je bila vladarka koja je svojom snagom dominirala, istisnuvši svog muža, kneza Miloša, iz konaka. Ljubica utrkuje svoju ljubavnicu pred knezom, čime stvara strah, ali i ljubav. Ova priča naglašava da Beogradova istorija nije samo muška, već uključuje i snažne žene koje su oblikovale njegovu sudbinu.
U Beogradskoj tvrđavi se nalazi Rimski bunar, osnovan tokom 18. veka. Istraživanja su pokazala da je inspirisan bunarom iz Italije, ali je zapostavljen. Preporučuje se da se dodatno istraže sličnosti i razlike između ovih bunara. Takođe, Stefanović se osvrće na rad jezuita Bartola Kašića iz 17. veka, koji ostavlja značajne spise o Beogradu.
On ističe duboke korene Beograda, naglašavajući da su njegovi stanovnici složeniji nego što se često misli. Ovaj grad je mesto gde se razvijaju ideje i kulture, a njegovi osnovni elementi su slojeviti, često nevidljivi.
Primer filozofkinje Ksenije Atanasijević pokazuje kako su mnogi napredni mislioci imali neobičan život i kako su bili izloženi kritikama zbog svojih izbora. Anica Rebac Savić, koja je izvršila samoubistvo 1952. godine, takođe osvetljava kompleksnost ljudskih sudbina u Beogradu. Njihove priče otkrivaju unutrašnje borbe i nesrazmeru između društva i ličnih istina.
Stefanović evocira i srpskog seksologa Aleksandra Kostića, koji je osvetlio tabue o seksualnosti u Beogradu tridesetih godina 20. veka. Njegova hrabrost da govori o takvim temama dovela je do suprotstavljanja od strane kolega.
On dalje istražuje kako su umetničke i društvene norme oblikovale privatne živote Beograđana, naglašavajući skandale u visokom društvu. Ljubavni život Beograđana često se doživeo kroz prizmu tabua i skrivanja.
Stefanović istražuje život Crnorukaca i Beogradske krugove moći, povezujući lične sudbine vojnog obaveštajca Apisa i kralja Aleksandra Obrenovića. Njihovo prijateljstvo simbolizuje složenost i neizbežnu dramu beogradske istorije.
U Beogradu, konflikti su stalni i teški, često rezultirajući tragičnim ishodima. Ovaj grad je prožet različitim vetrovima, što ga čini složenim za razumevanje. Stefanović naglašava mogućnost da se u britanskom muzeju istraživanjem dođe do novih saznanja o arheološkim otkrićima Vinče.
Na kraju, pišući treći deo „Vodiča kroz ljubavnu istoriju Beograda“, Stefanović izjavljue da mu je puna misija da očuva glasove i priče preminulih sagovornika, dok istovremeno prepoznaje da Beograd nije jednostavan entitet. Potrebno je duboko istraživanje da bi se otkrila prava suština ovog grada i njegovih stanovnika, koji su složeniji i značajniji nego što se često misli.
