NASA-ina svemirska letjelica Cassini, koja je od 2004. godine bila u misiji istraživanja Saturna i njegovih satelita, uključujući i najveći Saturnov mjesec Titan, završila je svoju misiju padom na površinu Saturna 2017. godine. Međutim, dio bogate baze podataka prikupljenih tokom 13 godina istraživanja Saturnovog planetarnog sustava tek sada se analizira.
Cassini je prikupio nove podatke o tečnim ugljikovodicima na površini Titana, drugog najvećeg mjeseca našeg Sunčevog sustava, koji se intenzivno proučava u potrazi za znakovima života izvan Zemlje. Titan je obavijen narančastom maglom i jedino je poznato nebesko tijelo pored Zemlje koje ima tečna mora na površini, iako su ta tijela sastavljena od dušika i organskih spojeva metana i etana, komponenti prirodnog plina.
Studija NASA-e obuhvatila je tri mora blizu sjevernog pola Titana: Kraken Mare, najveće koje pokriva područje slično Kaspijskom moru, Ligeia Mare, drugo po veličini i s površinom sličnom Velikim jezerima u Severnoj Americi, te Punga Mare, veličine Viktorijinog jezera u Africi. Hemijski sastav ovih metanskih mora varira ovisno o njihovoj geografskoj širini.
Također, studija je dokumentirala obim i širenje valova na površini mora, što ukazuje na aktivne morske struje, tzv. plime i oseke koje se pojačavaju blizu ušća sporednih tokova slično ušćima rijeka u mora.
Titan, promjera 5.150 kilometara, drugi je po veličini satelit Sunčevog sustava nakon Jupiterova Ganymedea i veći je od planeta Merkura. Titan i Zemlja su jedina nebeska tijela u sunčevom sustavu gdje tekuće tvari iz oblaka padaju na površinu, teče kao rijeka, uliva se u mora i jezera na površini, i isparava nazad u atmosferu gdje se ponovno pokreće hidrološki proces.
