Desetine hiljada Beograđanki i Beograđana svakodnevno prolaze Bulevarom despota Stefana ne sluteći da taj kraj krije strašnu tajnu. Na uzvišici kraj Pančevačkog mosta, gledajući preko Dunava ka Borči, nekad su se izvršavale smrtne kazne od sredine devetnaestog veka do 1903. godine.
Beograd je u drugoj polovini devetnaestog veka rastao, sa novom srpskom elitom i činovnicima u centru grada, dok su siromašniji živeli na periferiji. Industrija je rasla uz reke, ali Karaburma je bila skrajnuta i zastrašujuća lokacija na začelju grada, gde su padale glave osuđenih. Država je odredila prostor na Karaburmi kao mesto gde su sahranjivani oni nad kojima je izvršena smrtna kazna.
Izvođenje smrtnih kazni u Beogradu je bilo kao javni linč, a stotine ljudi, čak i dece, su dolazile da gledaju streljanja i poslednji pogled osuđenika. Vlast je dozvoljavala prisustvo egzekucijama kako bi se preventirala nova krivična dela. Protiv javnih pogubljenja se borio Tasa Milenković, prvi srpski policajac, tvrdeći da se deo javnosti identifikuje sa ubicom.
Mesto na Karaburmi postalo je avetinjsko groblje, sa kostima zločinaca bez imena. Ponekad je rodbini bilo dozvoljeno postavljanje obeležja, kao kod zaverenika streljanih 1868. godine. Karaburma je postala predmet sujeverja i straha, a postojale su priče o duhovima na tom mestu. Tokom građevinskih radova 1912. i 1925. godine, pronađene su kosti onih koji su stradali pod zakonom.
Kafilerija je izgrađena na mestu gde su se vršile smrtne kazne, a kasnije su tu nesrećni psi bili ubijani. Ova mračna prošlost Karaburme ostala je u svesti Beograđana, a lokacija je postala simbol nasilne smrti. Ironija sudbine je bila ta što je na gubilištu izgrađena kafilerija, pa je isto mesto postalo mesto ponovne nasilne smrti, ovaj put pasa.
Karaburma je svedočanstvo o mračnoj prošlosti Beograda, o javnim pogubljenjima i strahu koji je nekada vladao na tom mestu. Danas, kada prolazimo pored uzvišice kraj Pančevačkog mosta, teško je zamisliti šta se nekada dešavalo na tom mestu, ali sećanje na one koji su tu izgubili život ne sme biti zaboravljeno.
