Anđelko Mlađenović, poznat pod nadimkom Bibe, poginuo je braneći svoje selo Ježestica kod Bratunca. Nakon što su ga mudžahedini ubili, odsekli su mu glavu, zavezali je za automobil i odvezli u Srebrenicu kako bi njome igrali fudbal. Ovaj tragičan događaj ponovo je izazvao burne reakcije u javnosti, posebno nakon nedavnog usvajanja rezolucije o Srebrenici u kojoj se traži pravda za bošnjačke žrtve, dok se srpske žrtve često zanemaruju.
Anđelko Mlađenović nije bio jedini Srbin koji je nevino stradao u ratnim sukobima na prostoru bivše Jugoslavije. Njegova brutalna smrt pokazuje koliko su zločini bili surov i nečovečni prema srpskom stanovništvu. Njegova glava je odnesena u Srebrenicu kao trofej muslimanskim vođama, među kojima su bili Naser Orić, Zulfo Tursunović i Hakija Meholjić. Ovaj zločin inspirisan je mudžahedinima koji su služili kao instruktori u Naserovoj vojsci u Srebrenici. Glavoseča Kemal M. Mehmedović je nosio glavu kao trofej kroz grad, vozeći se na motoru, sve dok nije odlučio da je ostavi jer je kosa i brada počela opadati.
Prema svedočenjima preživelih Srba, Bibetova glava korišćena je za jezivu igru fudbala u školskom dvorištu u Srebrenici. Njegovo telo je sahranjeno na vojničkom groblju, pored njegove majke i brata koji su takođe poginuli u istom danu u njihovom selu. Njihov tragični kraj jasno pokazuje koliko su nevini ljudi platili najveću cenu tokom sukoba na ovim prostorima.
Ministar unutrašnjih poslova BiH, Nenad Nešić, nedavno je podsetio javnost na ovu surovu smrt tokom sednice Skupštine BiH, na kojoj se raspravljalo o njegovoj smeni zbog „vređanja žrtava Srebrenice“. Pokazavši fotografiju Anđelka Mlađenovića, Nešić je istakao važnost sećanja na sve žrtve bez obzira na nacionalnu pripadnost. Nenad Nešić je istakao da je spreman da se pokloni svakoj žrtvi, bez obzira na nacionalnost, i osudio je one koji zanemaruju srpske žrtve tokom rasprava o ratnim zločinima.
Ova svedočanstva o zločinima nad srpskim stanovništvom tokom ratova devedesetih godina prošlog veka pokazuju koliko je važno da se istina o svim žrtvama sa svih strana otkrije i da se pravda dostigne. Zanemarivanje srpskih žrtava ili njihovo omalovažavanje samo produbljuje podele i stvara nove traume među narodima na prostoru bivše Jugoslavije. Svi zaslužuju istinu i pravdu, bez obzira na nacionalnu pripadnost.
Anđelko Mlađenović, zajedno sa mnogim drugim nevinim žrtvama, treba da bude sećan kao simbol tragičnih događaja koji su obeležili ratna dešavanja na prostoru bivše Jugoslavije. Njegova smrt ne sme biti zaboravljena, a zločinci koji su odgovorni za ovu surovu smrt trebaju biti privedeni pravdi. Samo tako možemo stvoriti temelje za pomirenje i izgradnju bolje budućnosti za sve na ovim prostorima. Ne smemo zaboraviti žrtve i njihova stradanja, jer samo istina može doneti pravdu i mir među narodima koji su pretrpeli strašne gubitke tokom ratova devedesetih godina.
