Astronauti su sa svemirske stanice napravili fascinantnu fotografiju koja prikazuje dva vulkanska jezera, smeštena u Nikaragvi, a koja izgledaju kao da „gledaju“ u svemir. Ova formacija, koja podseća na oči, nalazi se na poluostrvu Čiltepe, koje se proteže u vodama jezera Managua. Ovo jezero ima površinu od oko 1.040 kvadratnih kilometara i predstavlja centralnu tačku u ovoj centralnoameričkoj zemlji.
Poluostrvo Čiltepe, koje se nalazi otprilike 16 kilometara severozapadno od glavnog grada Managve, nastalo je usled niza erupcija piroklastičnog štita. Tokom ovih erupcija, materijali male gustine kao što je plovućac, izbacivani su sa površine. Prema izvorima iz NASA-inog Earth Observatory, velike erupcije su se završile pre otprilike 17.000 godina, ali je zabeležena i novija vulkanska aktivnost u poslednjih 2.000 godina.
U ovoj regiji postoje dva prominentna jezera. Manje jezero, čija širina iznosi oko 1,7 kilometara, smešteno je unutar kaldere Apoeke. Veće jezero, poznato kao Laguna Hiloa, ima širinu od oko 2,4 kilometra u svom najširem delu. Ova jezera su nastala usled eksplozivnih erupcija kada je magma ispod Apoekea došla u kontakt sa podzemnom vodom.
Iz svemira, oba jezera deluju kao da su postavljena jedno pored drugog, ali niže nadmorska visina jezera Apoeke od oko 400 metara, u odnosu na Lagunu Hiloa koja se nalazi blizu nivoa mora, ukazuje na to da ih ne bi bilo moguće posmatrati u isto vreme osim ako ne stojite na ivici kratera Apoekea.
Ova dva jezera takođe se razlikuju po svojim bojama: Laguna Hiloa je duboko plava, dok je Apoeke zelenkast. U slučaju da ova tela vode predstavljaju oči, to bi bio retki primer heterokromije, stanja u kojem oči jedne osobe imaju različite boje.
Na prvi pogled, jezera izgledaju prilično slična po veličini i obliku, ali jezero Apoeke je manje i više ovalno od Lagune Hiloa. Ova suptilna iluzija nastaje zbog toga što ivica kratera Apoeke bliže prati konture Lagune Hiloa, zbog čega se na prvu loptu čine kao da su sličnija.
Oba vulkana su tehnički aktivna, ali nisu imali erupcije hiljadama godina i malo je verovatno da će to učiniti u bliskoj budućnosti, prema Globalnom vulkanološkom programu Institucije Smitsonijan. Laguna Hiloa poslednji put je eruptirala pre oko 6.000 godina, dok je Apoeke imao četiri značajnije erupcije od tada. Najnovija i najeksplozivnija erupcija ocenjena je da se dogodila oko 50. godine pre nove ere, kada je nastao krater gde se sada nalazi jezero.
U slučaju erupcije većeg vulkana, moglo bi doći do značajnog uticaja na lokalnu populaciju Managve, uključujući i ozbiljna ugrožavanja za meštane Boskes de Hiloa, malog grada na obali Lagune, što je jasno vidljivo i na satelitskim snimcima.
Ova nepristupačna, ali fascinantna vulkanska jezera, predstavljaju ne samo prirodni fenomen, već i podsećaju na složenost geoloških procesa koji oblikuju naš svet. Astronauti su na ovaj način omogućili širem auditorijumu da uživa u prizoru koji svedoči o snazi i lepoti prirode koja se može videti samo iz svemira. Ova fotografija ne predstavlja samo umetnički prikaz, već je i naučna studija o oblikovanju tla i vulkanskim aktivnostima u centralnoj Americi.
Zbog svoje geološke istaknutosti, ova područja privlače pažnju geologa, istraživača i svih onih koji su fascinirani prirodnim lepotama. Ti fenomeni oslobađaju umetničku imaginaciju i podstiču istraživanje, ukazujući na važnost očuvanja ovakvih prirodnih resursa za buduće generacije.
