Deklaracija o Vojvodini biće usvojena aklamacijom na skupu u Sremskoj Mitrovici tokom proslave Dana državnosti. Ovaj dokument ima za cilj da odgovori na separatističke tendencije i istakne važnost očuvanja državnog integriteta Srbije. U Deklaraciji se naglašava da je Vojvodina neodvojivi deo političkog, ustavnog i kulturnog identiteta Srbije, a njen konačni tekst će biti usvojen u Skupštini Srbije nakon pregovora sa manjinskim predstavnicima, posebno Savezom vojvođanskih Mađara.
Prema najavama, proces usvajanja Deklaracije obuhvata aklamaciju na skupu, moguće izmene teksta nakon konsultacija i konačno usvajanje u Skupštini. Deklaracija sadrži pet ključnih tačaka koje naglašavaju istorijski i kulturološki značaj Vojvodine za Srbiju. Profesor Ustavnog prava Vladan Petrov ističe značaj elemenata koji prikazuju dug istorijski razvoj Vojvodine i njene kulturne veze sa Srbijom, koje datiraju još iz srednjeg veka. On upozorava na aktuelne separatističke tendencije i naglašava potrebu za razumevanjem složene ustavno-pravne pozicije Vojvodine.
Predsednik Srbije, Aleksandar Vučić, ističe da će Deklaracija biti usvojena putem narodne aklamacije, nakon čega će se raditi na postizanju dogovora sa koalicionim partnerima pre finalnog usvajanja u Skupštini. Takođe, podseća na postojanje grupa koje žele da poremete ustavni poredak i razmatraju mogućnosti za otcepljenje Vojvodine. Premijer Srbije u ostavci, Miloš Vučević, ističe da Deklaracija odražava želje većine građana i naglašava da se ne sme igrati s državnim integritetom.
U Deklaraciji se nalaze i specifične tačke koje se odnose na istorijski razvoj Vojvodine, pokušaje etatizacije i ideje o vojvođanskoj naciji, koje se smatraju veštačkim konstruktima. Prva i druga tačka govore o kontinuitetu srpskog prisustva u Vojvodini i nastojanjima za njenim odvajanjem. Treća tačka se fokusira na ustavno-pravni položaj Vojvodine nakon Drugog svetskog rata, dok četvrta tačka naglašava potrebu za zaustavljanjem separatističkih tendencija i vraćanjem Vojvodine u ustavne okvire.
Peta tačka se bavi multikulturalnošću Vojvodine, naglašavajući potrebu za ravnopravnošću svih građana i ističe da su poslednjih deset godina bili period poboljšanja odnosa između Srbije i Mađara. Deklaracija se završava snažnom izjavom da Vojvodina nije samo deo Srbije, već i njen neizostavni deo, naglašavajući da je Vojvodina u suštini identitet Srbije.
Kriticima ovog dokumenta se ukazuje na postojanje separatističkih tendencija koje su se aktuelizovale u prethodnim godinama, a odgovori vlasti su usmereni na očuvanje jedinstva Srbije. Ovaj proces usvajanja Deklaracije predstavlja širu političku reakciju na izazove s kojima se Srbija suočava u poslednje vreme, a takođe oslikava napore vlasti da se sagleda i razjasni uloga Vojvodine u okviru državnog uređenja. Očekuje se da će dalji pregovori s manjinama uticati na konačan oblik Deklaracije i njen sadržaj u budućim raspravama u Skupštini.
Ovaj korak može se interpretirati kao deo šire političke strategije koja ima za cilj stabilizaciju unutrašnjih odnosa u Srbiji i očuvanje državnog integriteta, u vreme kada su separatistički zahtevi sve prisutniji. Vojvodina se, kako naglašavaju učesnici u ovom procesu, mora posmatrati u svetlu svojih istorijskih, kulturnih i političkih karakteristika koje je čine integralnim delom Srbije. Uprkos aktivnim pozivima na autonomiju i otcepljenje, vlasti su odlučne u nameri da održe jedinstvo i stabilnost države, kroz ovaj oblik deklarativnog obuhvatanja Vojvodine.
