Branko Ćopić je bio jedan od najznačajnijih i najomiljenijih pisaca u Srbiji i bivšoj Jugoslaviji. Njegova dela su se čitala širom zemlje, a tiraži su bili toliko veliki da se verovalo da bi se njegovim knjigama mogao popločati put od njegovog rodnog mesta u Hašanima do Beograda. Iako je njegovo stvaralaštvo nosilo pečat sreće i vedrine, njegova biografija krije teške trenutke.
Ćopić je rođen 1. januara 1915. godine u Bosanskoj Krajini. Njegov otac bio je Krajišnik, a majka Ličanka. Od malih nogu, Branko je bio zasićen pričama o prirodi i svom kraju. Odrastao je u divnoj prirodi, što je oblikovalo njegov književni izraz. Njegova ljubav prema literaturi javila se tokom školovanja, a diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Bio je poznat kao pisac za decu i omladinu, a jedan od najomiljenijih njegovih likova bio je Nikoletina Bursać, koji je i danas simbol narodne borbe.
Iako se Ćopić često doživljavao kao režimski pisac, njegova dela su nosila suptilne kritike društva i sistema. Tokom svoje karijere više puta se suočio sa cenzurom i kritikama moćnika, posebno nakon što je Tito javno osudio njegov rad. Ćopić je bio poznat po svom humoru, koji je koristio kao sredstvo za izražavanje ozbiljnih tema, a njegovo pisanje često je zadovoljilo i mlade i stare.
Njegov život je završio tragično 26. marta 1984. kada se obesio. Pre toga je bio u depresiji, osam godina pre smrti imao je nervni slom, ali je nastavio da piše. Njegovo samoubistvo ostavilo je brojne neodgovorene ožiljke, kako u književnoj zajednici, tako i među čitaocima. Ljubav prema životu koju je iskazivao u svojim knjigama sukobila se sa unutrašnjim demonima koji su ga mučili.
Ćopić je često istraživao sudbine običnog čoveka, i kroz svoje priče prenosio univerzalne poruke. Njegova dela, kao što su „Bašta sljezove boje“, „Čarobna šuma“ i „Ježeva kućica“, odražavaju duboku emocionalnost, a u njima se često prepoznaju i situacije iz svakodnevnog života. Njegova sposobnost da spojio humor i tragičnost imala je moć da približi čitaocima važne životne istine.
Usprkos svojoj popularnosti, Branko Ćopić nikada nije bio oslobođen od ličnih konflikata. Njegova smrt označila je kraj jedne ere, a njegovo nasleđe ostalo je izuzetno važno za razumijevanje ne samo srpske književnosti, već i šire kulturne i društvene dinamike bivše Jugoslavije. Njegova dela će i dalje inspirisati generacije, dok će se njegov duh i humor prenositi kroz nova umetnička dela i književne kritike.
Poštovanje koje su mu ukazivali savremenici i poštovaoci književnosti i danas je prisutno. Iako mnogi književnici dolaze i odlaze, Branko Ćopić ostaje neizostavni deo identiteta srpske književnosti, donoseći vedrinu i duboke refleksije o ljudskoj prirodi.
